Bij het lezen van de titel schrik je, als trouwe lezer, waarschijnlijk even. Ik was toch goed bezig met mijn studie? Ik had het toch fijn op mijn kamer in Utrecht? Ik vond mijn werk toch juist hartstikke leuk? Het antwoord op deze vragen is nog steeds 'ja', maar er zijn de afgelopen tijd wel een aantal dingen veranderd en dit wil ik graag met jullie delen.
Ik ben gestopt met mijn opleiding Farmakunde. Ondanks het plezier dat ik ervan had, merkte ik toch dat er wat dingen aan het wringen waren, helemaal als het ging over het werkgebied waar je als afgestudeerde in terecht kan komen. Ik kon mij niet vinden in bepaalde, algemene, ideeën binnen het vakgebied en ik werd al ongelukkig bij het idee ooit werk te moeten uitvoeren waar ik niet achter sta. Ik merkte al aan het einde van het eerste schooljaar dat ik steeds vaker met tegenzin naar school ging. Er waren zelfs avonden dat ik mezelf in slaap huilde omdat ik gewoon geen plezier meer kon halen uit de studie en ik geen idee had hoe ik dit ooit zelf kon oplossen. Ik bleef het aankijken en wilde absoluut niet stoppen. De opleiding had nog steeds veel onderdelen die ik verschrikkelijk leuk en interessant vond, maar deze wogen uiteindelijk niet op tegen de delen waar ik moeite mee had.
Sowieso vond ik het idee van stoppen al niet fijn omdat ik op de HAVO al eens ben blijven zitten. Stoppen met de opleiding betekende voor mij het ultieme falen en ik werd al misselijk bij het idee dat ik het dan ook nog eens aan m'n moeder, vrienden en anderen in mijn omgeving moest vertellen. Wat zouden ze wel niet denken? Dat ik het niet kan? Dat ik opgeef als het 'even' niet goed gaat? Toch heb ik voor mezelf op dat moment alles op een rijtje gezet. Uiteindelijk gaat het erom dat ik er gelukkig van word, dat ik mij er goed bij voel en dat ik achter mijn besluit sta.
Toen ik het vertelde aan m'n moeder was ze in eerste instantie erg boos. Dit heeft een paar dagen geduurd, maar ze begreep uiteindelijk wel waarom ik het had gedaan. Wat ik wel meteen had gezegd is dat ik niet thuis zou blijven zitten. Om de keuzemogelijkheden voor opleidingen te vergroten heb ik mij ingeschreven om wiskunde te volgen aan de VAVO. Ik ga twee avonden in de week naar school en ondanks dat ik een inhaalslag moest maken heb ik er het volste vertrouwen in. Ik ga naar school, maar heb niet meer de druk die de opleiding mij gaf.
De doorslag was uiteindelijk het werkveld waarin je terecht kan komen na de studie. De medische wereld, waarin ik terecht zou komen, is een harde wereld en aangezien ik het niet alleen als schakel in de farmaceutische industrie bekeek, maar ook als patiënt (ik ben toen ik jong was ernstig ziek geweest), werd ik mij er steeds meer van bewust dat er een grote kans was dat ik ergens terecht zou komen waar ik niet gelukkig van zou worden. Ook het grote verschil in vakken die ik leuk vond en niet leuk vond speelden mee. De vakken die ik leuk vond hadden allemaal te maken met management en dit is dan ook waar ik mij meer op wil gaan richten bij een komende opleiding.
Al met al ben ik blij dat ik gestopt ben. Ik heb eindelijk de rust die ik zolang zocht en ik kan mij weer gaan oriënteren op iets nieuws. Overigens vielen de reacties van vrienden en kennissen mij enorm mee, wat meteen het gevoel gaf dat ik de juiste keuze had gemaakt. Zeg nou zelf, liever blij thuis, of ongelukkig op school?
Een nieuwe plek...
Niet meer studeren in Utrecht hoeft niet altijd te betekenen dat je ook meteen vertrekt uit de stad. Toch heb ik er voor gekozen om weer bij m'n moeder te gaan wonen. Het was gewoon totaal niet verstandig en ook niet logisch om te blijven waar ik zat en gelukkig☺ mocht ik gewoon weer terug komen. Het was de eerste weken wel heel erg wennen, je bent toch gewend dat je heel veel dingen zelfstandig doet en dat verandert weer als je thuis komt wonen. Ach ja, klagen is niet nodig. Toch wel fijn als je moeder de vervelende klusjes zoals afwassen en de was weer eens voor je doet (bedankt mam!). Ik heb ook echt wel mijn dorp gemist. Alles is hier dichtbij en als ik ergens heen moet pak ik gewoon even de fiets en kan ik erop rekenen dat ik er binnen een paar minuten ben. Ik blijf toch echt een dorpsmeisje en dat krijgt een stad er ook niet uit.
Een nieuwe baan...
Oké, bij deze speel ik toch wel een beetje vals. Ik werk nog steeds bij de supermarkt en ik ben ook helemaal niet van plan hier weg te gaan. Wél ben ik op zoek naar iets voor ernaast, wat ik vrij gemakkelijk er omheen kan plannen. Een vriendin van mij werkt bij een bedrijf dat mensen aflevert die kunnen werken op festivals en andere evenementen en dit is iets waar ik mij dan ook in ga verdiepen. Het lijkt mij leuk om te doen en aangezien zij zelf kan aangeven wanneer ze beschikbaar is, is dit erg handig in combinatie met mijn huidige baantje. Misschien heb jij ook wel tips voor leuke bijbaantjes? Ze zijn in ieder geval van harte welkom!
Zo, op deze manier heb ik jullie toch even een update gegeven. Het is heel wat, maar tot nu toe voel ik mij nog steeds goed bij de gemaakte keuze. Geen studie betekent natuurlijk veel vrije tijd en ik ga een groot deel hiervan steken in het bloggen. De komende periode zal World Full of Polish dan ook weer actiever worden en ik hoop dat jullie dit kunnen waarderen.
xx Ilona
No Comments Yet, Leave Yours!